Hebben en Zijn

Tjeerd Zwinkels 23-5-2022

Zoals we gewend zijn van Verhulst is het met veel vaart en het herkenbare poëtische taalgebruik geschreven. Hij vuurt weer de ene na de andere mooie zin op je af en neemt je zo mee op een existentialistische reis door de vergankelijkheid van het menselijke bestaan. Vol humor komt de vraag in hoe verre het leven betekenis heeft op een absurdistische manier aan de orde. Het existentialisme stelt dat het leven zinloos is en dat je er zelf betekenis aan moet geven. Dat de Counselor als twee druppels water op Sartre lijkt kan dus geen toeval zijn.

Het boek speelt zich af in een tussenfase van leven en dood, een fase waar men moet afkicken van het leven. De opdracht is, het leven los kunnen laten om vervolgens vredig te kunnen sterven. De protagonist, Malodot, is verongelukt en beland in die tussenfase. Als het je niet lukt om het leven los te laten dan kun je ervoor kiezen om terug te keren en het leven onveranderd nog een keer te herleven. Precies zoals het was, met hetzelfde levensvreugde maar ook met dezelfde pijn. Dit is de vraag die Nietzsche ons ook al eens voorlegde. Ben je klaar voor ‘de eeuwige wederkeer’? Heb je het leven geleidt zodat je er oké mee bent dat het zich tot in de eeuwigheid herhaalt? Enigszins beklemmend wordt het wanneer blijkt dat je er geen herinnering aan hebt wanneer je al eens eerder de keuze hebt gemaakt om het leven te herbeleven. Malodot vraagt zich dus terecht af aan het hoeveelste leven hij op het punt staat te beginnen.

Een heerlijke pageturner.